Banco BPM: Orcel'i durduran iki sebep. Ve Fransız "yasası".

La Repubblica'nın ekonomi, finans ve uluslararası piyasaları analiz eden bülteni Outlook'a hoş geldiniz. Her Çarşamba, borsada işlem gören ve özel şirketleri, kişileri, kurumları, skandalları ve dünyayla ilgili soruşturmaları ele alacağız. Bana yazmak isterseniz, e-posta adresim [email protected].

Keyifli okumalar,

Repubblica'nın müdür yardımcısı Walter Galbiati

Unicredit'in başkanı Andrea Orcel , Fransız şirketi Crédit Agricole'nin de aynı ava yöneldiğinden şüphelendiği için Banco BPM'ye yöneldiğini söylemişti. Geçtiğimiz yılın Kasım ayı itibarıyla, eski İtalyan bankasında %9,9 hisseye sahiptiler.

Söylentilere al . Geçen sonbaharda piyasada söylentiler dolaşıyordu. Fransızların Banco BPM'deki hisselerini %20'ye çıkaracak olası türev ürünlere dair söylentileri duyan Unicredit , hiç vakit kaybetmeden 25 Kasım'da borsa teklifini başlattı.

Fransızların ilk hamlesi . Korkular yersiz değildi çünkü sadece on gün sonra, 6 Aralık 2024'te Crédit Agricole , Banco BPM üzerinde sermayenin %5'ine eşit hisselere dönüştürülebilecek opsiyonları olduğunu duyurdu.

Bir kota meselesi . Önceki kotaya eklenen opsiyonlu hisseler, Fransızların toplam hissesini %15'in hemen altına getiriyor. Ancak bu, onları aşmak için ECB'den izin almaya zorlayan önemli %10 kotasının üzerinde .

Talep edilip alındığında Crédit Agricole , %20'lik bir sonraki ilgili eşiğe kadar engelsiz bir şekilde tırmanma özgürlüğüne sahiptir.

Unicredit yükselişe geçemiyor. Altı ay geçiyor ve UniCredit'in girişimi bir türlü yükselişe geçemiyor ; bilakis, hükümetin Nisan ayındaki müdahalesiyle giderek daha da zorlaşıyor. Bu müdahale, altın gücüyle, iki bankanın birleşmesi halinde sağlam ve ihtiyatlı yönetimini tehlikeye atacak kadar katı kısıtlamalar getiriyor.

Gereksinimler . Örneğin, krediler ve menkul kıymet portföylerine ilişkin kısıtlamalar, İtalya Merkez Bankası'nın denetim otoritesinin de vurgulamış olması gerektiği gibi, herhangi bir bankanın iyi yönetimine aykırıdır, çünkü bunlar UniCredit'in likiditesini zayıflatabilir .

İstifanın ilk nedeni buydu . Böylece, Haziran ayına kadar işler sürüncemede kaldı. Orcel, Repubblica'ya verdiği bir röportajda, hükümetin muhalefetine karşı kazanamayacağını anlayınca (istifanın ilk nedeni buydu) istifa etmeye hazır olduğunu açıkladı. Bundan sonra ne olacağı sorulduğunda, " Crédit Agricole %20 veya daha fazla hisseyle referans hissedar olmaya devam edecek " yanıtını verdi.

Fransızların ikinci hamlesi . Sonbaharın ilk türevleri gibi "belki daha fazlası" bile kısa süre sonra gerçekleşiyor, çünkü üç hafta sonra, 11 Temmuz'da, Fransız bankası nihayet elini açıyor ve İtalyan bankasının %19,8'ine sahip olduğunu ve ECB'den hissesini %20'nin üzerine çıkarmasını istediğini açıklıyor. Hisse oranı %30'u aşarsa devreye girecek bir teklif başlatmadan %29,9'a ulaşma olasılığı var.

Zamanlama mükemmel . Duyurunun zamanlaması mükemmel; altın gücün dört noktasından ikisini yerle bir eden TAR kararından bir gün önce ve onu tamamen yerle bir eden Avrupa Genel Müdürlüğü'nün mektubundan üç gün önce geldi.

Geri çekilmenin ikinci nedeni . Ve bu mükemmel, çünkü Orcel bu açıklamayla, İdari Mahkeme'nin yarı olumlu görüşü ve Avrupa Komisyonu'nun olumlu görüşüyle durumun kendi lehine dönmesine rağmen , devralma işleminin artık Crédit Agricole'de %30 hisseye sahip olduğunu ve çok sayıda hisse satın alsa bile Banco BPM'nin potansiyel olarak devralınmasını engelleyebileceğini anlıyor.

Birlikte çalışma yeteneği. Eski halk bankasının sermayesinde, Crédit Agricole'ün hissesini %29,9'a çıkarma ihtimalinin ötesinde, Banque Postale'den BNP Paribas'a ve Natixis'e kadar bir düzine Fransız hissedar, birlikte çalışmaya ve Fransız kuzenlerinin çıkarlarını desteklemeye hazır.

Engelleyen azınlık . Bu Fransız ablukası, Avrupa Birliği İtalyan hükümetini altın gücü yeniden formüle etmeye ve iptal etmeye zorlasa bile, UniCredit'in yükselişini fiilen imkansız hale getirecektir.

Silahlarını bıraksınlar . Dolayısıyla, teklifin son teslim tarihinden bir gün önce, Consob'un kurum ve düzenleyicilerin müdahalelerini netleştirmek için verdiği 30 günlük ek süreye ve hükümetin 11 Ağustos'a kadar AB'nin eleştirilerine kısıtlamaları hafifletme olasılığıyla yanıt verme yükümlülüğüne rağmen, Orcel oyunu terk etmeye karar verdi .

"Tavırları beni hâlâ rahatsız ediyor ." Ancak bu hikayede tutarsız olan şey, Crédit Agricole'ün bir İtalyan bankasının referans hissedarı haline gelmesi değil. Aslında, Avrupa konsolidasyonu iyi bir haber . Ama tavırları.

Piyasa korunmuyordu . Hükümet, altın gücüyle, ulusal çıkar gerekçelerini öne sürerek, Banco BPM üzerindeki anlaşmazlığın piyasa kurallarına göre gerçekleşmesini engelledi; bu durumda Unicredit'ten ve Crédit Agricole'den gelen iki teklifin rekabet etmesi gerekecekti.

Karşılaştırma . Olası bir piyasa savaşında, İtalyanlar Fransızlardan daha güçlü olurdu. Her iki devralma teklifi de hisse senedi takası yoluyla gerçekleşmiş olsaydı, iki bankanın piyasa değerini hesaba katsak bile, Unicredit'in piyasa değeri 95 milyar avro olurdu; bu da Crédit Agricole'ün 49 milyar avroluk değerinin neredeyse iki katıdır .

Halkla ilişkiler önemlidir . Ancak Fransızlar, Unicredit'in aksine, hükümetle çok iyi geçinmişler ve kendilerini ortaya koyarak, Banco BPM'nin kontrolünü fiilen ele geçirmiş olmalarına rağmen, onun kontrolünü istemediklerini bile ilan etmişlerdir.

Üçüncü merkez . Unicredit artık geride kaldığına göre (ama asla dememek gerek), bir sonraki bölüme geçebiliriz: İtalya'nın üçüncü bankacılık merkezinin kurulması. Hükümetin ilk planlarında Banco BPM ile Monte dei Paschi'nin birleşmesi öngörülüyordu.

Peki ya Crédit Agricole? Zaman henüz olgunlaşmadı, çünkü Siena şu anda Eylül ayına kadar devam edecek olan Mediobanca için teklif veriyor. Ancak işler yolunda giderse, Crédit Agricole'ün nasıl bir rol oynayacağı henüz belli değil.

Tarih tekerrür ediyor . En olası çözüm, 2006'da Banca Intesa ve Banca Sanpaolo'nun birleşmesinde olduğu gibi Fransızların tazminat alması. Ardından Cariparma , FriulAdria ve ardından Cassa di Risparmio della Spezia'nın kontrolü ele geçti.

Fransız "fatura"sı. Banco BPM örneğinde, Fransızlar UniCredit'in teklifini kabul etmek için Orcel'den 500 şube , Banco BPM'in Agos'taki %40 hissesi ve birleşik bankalar ağı aracılığıyla toplanan fonların Amundi'ye (Credit Agricole tarafından kontrol ediliyor) tahsis edilmesini öngören 10 yıllık bir varlık yönetim anlaşması istemişti.

Bu koşulların Banco Bpm ile Monte dei Paschi arasındaki birleşmeyle tekrarlanması pek mümkün olmasa da, aslında bunlar Crédit Agricole'ün şu anda Giuseppe Castagna tarafından yönetilen bankanın kontrolünden vazgeçmesi için tercih edilen yolu gösteriyor.